ایده ی مخابرات از طریق یک ماهواره، به خصوص توسط یک ماهواره ی همزمان، توسط آرتور سی. کلارک که یک نویسنده ی مشهور افسانه های علمی بریتانیایی بود، در سال ۱۹۴۵ ارائه گردید. کلارک قبلا نشان داده بود که یک ماهواره در مدار استوایی دایروی با شعاع حدود ۴۲۲۴۲ کیلومتر سرعت زاویه ای برابر با سرعت زاویه ای زمین خواهد داشت. بنابراین، آن ماهواره در بالای همان نقطه از زمین باقی مانده و می تواند سیگنال ها را از اکثر نقاط نیمکره دریافت و دوباره پخش نماید. سه ماهواره با فواصل ۱۲۰ درجه نسبت به هم، کل کره زمین را با قدری همپوشانی پوشش می دهند، مشروط بر اینکه پیغام ها بتوانند بین ماهواره ها دوباره پخش شوند. بنابراین ارتباط مطمئن بین هر دو نقطه از کره ی زمین ممکن می شود. کلارک همچنین اظهار کرده بود که انرژی الکتریکی مورد نیاز ماهواره نیز می تواند از طریق تبدیل تشعشعات خورشید توسط سلول های خورشیدی تأمین شود. به مقاله ی کلارک تقریباً توجهی نمی شد تا اینکه با اولین ماهواره ی ساخت بشر، یعنی اسپوتنیک ۱ (۴ اکتبر۱۹۵۷) به واقعیت پیوست. با وجود این، قابل ذکر است که بشر تا سال ۱۹۶۳ به مدار همزمان نائل نگردید.

با پرتاب ماهواره اسپوتینک۱ توسط روس ها، مسابقه ی فضایی بین دو ابر قدرت (آمریکا و شوروی) شروع شد. آمریکا ماهواره ی اسکور را در هیجده دسامبر۱۹۵۸ پرتاب کرد. این ماهواره نوعی ماهواره ی کاوشگر بود. در دوازده اوت ۱۹۶۰ ماهواره ی اکو۱ توسط AT&T آمریکا پرتاب شد که یک بالن دوّار به قطر ۱۰۰ فوت بود که به صورت یک منعکس کننده ی غیرفعال عمل می کرد. مشابه آن، اکو۲ توسط AT&T دوباره در۲۵ ژانویه ۱۹۶۴ پرتاب شد .
ماهواره ی اخیر، ارتباط بین آزمایشگاه های بل در نیوجرسی وJPL در کالیفرنیا را برقرار می کرد. با وجود این، ملزومات آنتن و نیروی برق آن از هم جدا شدند و بنابراین ماهواره نتوانست برای ارتباطات بین سواحل شرق و غرب آمریکا بکار گرفته شود .ماهواره های تل استار۱ و ۲ ازAT&T که به ترتیب در دهم جولای ۱۹۶۲ و هفتم می ۱۹۶۳ پرتاب شدند، اساس روش مدرن ماهواره های مخابراتی را پایه گذاری کردند. تل استار۱ برای اولین بار برای نمایش یک ارتباط تلویزیونی بین آمریکا و اروپا به کار گرفته شد. شرکت Communications Satellite Comsat در سال ۱۹۶۳ در آمریکا تأسیس شد و پس از آن سری ماهواره های سینکام پرتاب شدند. سینکام ۱ در اوایل سال ۱۹۶۳، سینکام ۲ در بیست و شش جولای ۱۹۶۳ و سینکام ۳ در نوزده جولای ۱۹۶۴ پرتاب و در مدار قرار گرفتند. سازمان ماهواره ی ارتباطات بین المللی (اینتل ست) در سال ۱۹۶۴ تأسیس شد. ماهواره ی اینتل ست که پرنده ی مقدم نیز نامیده شده، در شش آوریل ۱۹۶۵ پرتاب شد. در همان سال ماهواره ی مخابراتی روسی مولنیا نیز پرتاب شد. پس از این پرتاب ها، سازمان اینتل ست به بیش از ۱۰۰ عضو ملی رشد یافته و بیش از ۳۳ ماهواره ی اینتل ست در حجم های متفاوت از نظر تجهیزات و از ظرفیت های کوچک (۲۴۰ کانال صوتی و یک کانال تلویزیون) تا ظرفیت های عظیم (۱۲۵۰۰ کانال صوتی و ۲ کانال تلویزیون)، پرتاب کرده و در مدار قرار داده است که سه ناحیه اقیانوس اطلس، اقیانوس آرام و اقیانوس هند را پوشش می دهند. بنابراین عصر جدیدی از مخابرات توسط ماهواره (مخابرات ماهواره ای) شروع شد و درحال حاضر صدها ماهواره ی ایستوار (ایستان نسبت به زمین) از کشورهای مختلف در جهان درحال ارائه ی خدمات هستند. انتظار می رود که این تعداد درآینده ی نزدیک به مقدار بیشتری افزایش یابد.